vrijdag 30 april 2021

FERNANDO PESSOA - Drie oden


De Portugese dichter Fernando Pessoa (1888-1935) was bij overlijden, met maar één poëzietitel op naam, zo goed als onbekend. Sindsdien is zijn faam dermate sterk gegroeid dat delen van de omvangrijke nalatenschap tot de top van de wereldliteratuur worden gerekend. Dat is o.a. te danken aan de vele heteroniemen die hij inzette, elk met een eigen stijl!

Peter Goedhart vertaalde, voorzien van een inleiding, drie lofzangen van Pessoa’s alter ego Álvaro de Campos:
1) Triomfale ode
2) Het lied van de zee
3) Groet aan Walt Whitman

Deze lyrische stukken, voor het eerst in onze taal samengebracht en tweetalig afgedrukt, onderscheiden zich door een meeslepende syntactische stuwkracht, een originele beeldspraak en een vervlechting van extase en mystiek:



de komeet van een koningsmoord
die met Godswonder en Fanfare de gewoonlijk
heldere hemelen van alledaagse Civilisatie verlicht!




De Nederlandse versie blijft dicht bij de Portugese en kent meestal gelijkwaardige effecten. Zij vormt een welkome aanvulling op Pessoa’s présence in NL maar zal vooral de literaire lezers pur sang bereiken.




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, april 2021



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling



HANS PLOMP - Karma sutra


Hans Plomp (Amsterdam, º1944) wijst graag op zijn decennia lang ontwikkelde imago, een opvallende mix van restjes jaren ’60 (o.a. Provo, krakersavonturen, drugservaringen en India-reizen), maar is terecht altijd en overal onderzoeker van de kracht van de verbeelding, van andere werelden. Een manifestatie als dichter is dan haast onvermijdelijk.

Zijn thema’s zijn meestal liefde en dood plus in dit geval ook androgynie. Plomp doet daar soms originele uitspraken over. Merkwaardig is echter dat hij in deze teksten juist aan de buitenkant blijft, zich in de veiligheid van de direct begrijpelijke mededeling verschanst. Vermoedelijk is dat te wijten aan de onderrichter, spiritueel of niet, die hij altijd heeft willen blijven (hij was leraar Nederlands). Dat is fijn voor de gemiddelde lezer maar het gaat ten koste van verdieping in de taal zelf. Je zou eerder poëtische queesten verwachten als die van Rimbaud of Celan. Wat een gemiste kans dus bij zulke uitdagende uitgangspunten!

Deze uitgave, niet volledig nieuw, wil zich richten op Plomps hoofdthema, de essentie van de liefde als bron van energie en leven (zie titel). De dichter weet daar allerlei boeiends over te melden maar doet dat kortom helaas in een poëtische vorm in plaats van in werkelijke poëzie!




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, januari 2007



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling