In zijn tweede bundel (de eerste, uit 2010, vulde hij samen met Rob Van de Zande) biedt de jonge Vlaamse dichter Bert Spencer 20 gedichten die hoofdzakelijk over de liefde gaan. Sommige zijn heel kort, andere lang. Samen behandelen ze de meeste aspecten van het onderwerp, variërend van teder verlangen tot harde lust.
Een eigen stijl heeft Spencer nog niet gevonden. Hier en daar staan originele regels als "en toch stamel je regelmatig te stralen" en "laat je kroepoek krakende stem mij met naam begroeten" maar vaker mislukken zijn teksten door clichés en geforceerde beeldspraak. Enkele voorbeelden: "het lijk van je gemoed" en "in kraters van verval zaten ooit mooie grote starende ogen". De bundel bevat afbeeldingen, telkens op de linker pagina, van tekenaar Els Pynoo en fotograaf Andy De Decker. De tekeningen zijn qua stijl al net zo divers als de verzen en lopen eveneens uiteen in kwaliteit. De foto's zijn klein afgedrukt maar tonen in hun weergave van verschillende werkelijkheden wel degelijk wat het werk van Spencer vooralsnog ontbeert: een overtuigend perspectief op poëzie!
AAN ALLEN DIE MIJ LIEFHEBBEN
Neem mij mee op sleeptouw
nu ik in duisternis gehuld ga
Ik weet niet wat ik voel maar
het voelt niet zo goed
Alsof alles en iedereen mij ontglipt
Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, december 2012.
www.alberthagenaars.nl
