De poëzie van Job Degenaar (º1952, Dubbeldam) gaat inhoudelijk uit van de waarneembare werkelijkheid maar is bepaald niet alledaags. Zij gebruikt geenszins grote woorden maar beschrijft wel grote zaken die zich vooral in het privé domein voordoen en zet daartoe ook de nodige tegenstellingen in zoals liefde-overspel, reislust-nestdrang en doodsangst-levensflakkering.
De goed gekozen titel suggereert meerdere ruimtes en daagt de lezer uit de teksten op verschillende wijzen te benaderen. Tot de vluchtwegen behoren ook, verdubbeld natuurlijk, de mogelijkheden om beeldende kunst te doorgronden, in dit geval werken van Michelangelo en Van Gogh.
Vanwege hun ingehouden toon vallen Degenaars gedichten niet meteen op in de branding van de constante toevloed aan bundels. Ze bieden echter meer verdieping dan veel om aandacht schreeuwende uitgaven. In elk vers staan prachtige, voldragen beelden waar over nagedacht moet worden, bijvoorbeeld:
Uit hetzelfde marmer gehouwen
lijken ze in weinig op elkaar
zo plots werd hun lot versmolten.
In de omslag is een schijf gestoken met Degenaars stem die 17 verzen voorleest.
www.alberthagenaars.nl
