Wat jammer dat er in dit prachtig verzorgde bundeltje met poëzie van de Portugees Nuno Júdice (º1949) slechts 13 gedichten staan. Die zijn dan wel tweemaal opgenomen, in de taal van het origineel en in het Nederlands van de bekende vertaler August Willemsen, maar slechts weinigen zullen beide versies kunnen vergelijken. De vertaling geeft een perspectief op bijzondere poëzie: onverwachte wendingen in de schijnbaar achteloze verteltrant van Júdice dwingen je tot herlezen en nadenken. Hoe verder je in een gedicht komt, hoe dieper de dichter je in een andere werkelijkheid trekt. Een kenmerkend citaat:
Eenzaamheid. Of angst. Woorden, wij kunnen
woorden kiezen, en dan opbergen in het gedicht
als in een doosje. Maar niet verbergen. Ze blijven
hangen in de lucht, onzichtbaar, als hadden ze
de klank niet nodig waarmee wij ze zeggen.
Achterin staat een bladzijde met informatie over Júdice, die een van de belangrijkste dichters in zijn taalgebied genoemd wordt. Voor de bibliotheek is het zinvoller een bloemlezing van de Portugese poëzie in bezit te hebben (met ‘Ik Verheerlijk Het Verleden Niet’ uit 1985 heeft Willemsen zelf al een mooie voorzet gegeven) maar ‘Recept om blauw te maken’ is en blijft een mooi boekje.
Recensie: Albert Hagenaars (voor de NBD).
Uitgeverij: Wagner en Van Santen, 1998.
Foto: Onbekend
