De poëzie van Onno Kosters (1962, Baarn) staat onophoudelijk onder druk van de wereld, roept die zelfs op. Vanuit alle mogelijke hoeken, door alle kieren, kruipen gebeurtenissen en wetenswaardigheden, hoe banaal schijnbaar soms ook, het aandachtsveld van de maker op. De uitgangspunten in ‘Vangst’ variëren van buikspek met sjalotjes tot een brand en van Homerus’ koningsdochter Nausikaä tot paaldansen. Door steeds veranderende werkprocessen, waarin associaties, voorbehouden, verdraaiingen en humor een grote rol spelen, ontstaan grillige verhaallijnen met een niet altijd relevante maar wel degelijk originele inhoud. Op veel zinnen kun je lang kauwen maar saai zijn ze nooit.
ik herinner me dat ik klaarstond
de klok stil- en de wereld
verderging
zonder dat hij verderging
je niet
Dit houdt in dat de lezer zelf bakens in de gedachtestromen moet oprichten. Lang niet iedereen kan of wil dat doen, zeker niet wanneer poëzie als een spiegel van traditionele eigen waarden moet dienen. Degenen die vooral op taalspel gericht zijn, verrast willen worden, zullen echter blijven graaien.
Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, december 2014
Uitgeverij: Atlas Contact
www.alberthagenaars.nl
