BART JANSSEN - Gedane wit

Vele jaren na de trend om zo ‘wit’ of ‘leeg’ mogelijk te schrijven, ooit aangezwengeld door Mallarmé en bijna een eeuw daarna in ons taalgebied doorgezet door dichters als Kouwenaar, Faverey en Jooris durft de Vlaamse dichter Bart Janssen (1959) het aan deze sindsdien door heel wat dichters en groeperingen afgewezen stroming weer nieuw leven in te blazen. Dat was geen goed idee. Niet omdat het nu mode is om die soort poëzie als afgedaan te beschouwen (het gaat tenslotte om de kwaliteit) maar omdat hij z’n eigenheid, nog trillend van beloften in z’n eerste twee bundels, er grotendeels bij inleverde.

De zes reeksen, waarvan de laatste uit slechts één vers bestaat, behandelen o.a. het werk van de schilders Saenredam en Schoonhoven, landschap en licht, uitzichten en vergezichten en een Belgische poolreis, onderwerpen die verwacht kunnen worden bij deze aanpak.

Hier en daar zijn fotootjes opgenomen van kunstwerken en locaties, die wegens hun geringe formaat nauwelijks uitkomen, laat staan een toevoegende waarde bezitten.

Tot slot een citaat:


In dit

gedane
wit

neemt geen zaak nog

keer.





Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, november 1999.


www.alberthagenaars.nl


Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling