CORINNE POLEIJ - Klapperbomen in de moessonwind

De titel maakt duidelijk dat Corinne Poleij (1969) de lezer meevoert naar tropisch Azië, in dit geval Indonesië, dat in terugblikken ook aan bod komt als Nederlands-Indië.
De teksten doen zich eerder voor als sfeervolle verhaaltjes dan als gedichten. Dat komt vooral door de verteltrant, die van veel liefde voor het onderwerp getuigt. Waar Poleij al beeldspraak gebruikt, dient die bovendien om het bekende te bevestigen en niet om originele, laat staan spannende, verbanden aan te gaan. Het inzetten van handschrift tussendoor lijkt volkomen overbodig. Interessant is het inzetten van woorden als ‘boeboek’ en ‘ngobrol’ die achterin verklaard worden. Andere pagina’s met algemene uitleg zouden niet nodig moeten zijn maar storen niet. Dat doen wel de fouten. Hoewel de schrijfster in allerlei aspecten van het land wil doordringen, blijft zij poëtisch gesproken in de beschrijvende laag steken. Van een eigen zegging, één van de belangrijkste aspecten van poëzie, is vrijwel nergens sprake, terwijl je daar toch echt geen trukendoos voor open hoeft te trekken.
De mooie foto’s zijn ook van Poleij.




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, september 2015
Uitgeverij aquaZZ



www.alberthagenaars.nl