De vormgeving van deze bundel van de Amsterdamse dichter Hans Kloos is al even grillig-origineel als de gedichten die ermee verpakt worden. Zo heeft hij een gedicht uiteengetrokken en per regel over meerdere pagina’s gespannen en enkele prozateksten opgenomen, die goed bij de rest passen. Kloos weet je echter alleen al op basis van de inhoud te verrassen. De manier waarop hij met de realiteit omgaat staat haaks op de meeste Nederlandse poëzie met hetzelfde uitgangspunt. Overal staan gedachtesprongen, onverwachte formuleringen en referenties die voor een extra verte zorgen, bijv.: ‘Deze schoenen draagt hij / als hij vanavond gaat dansen / en een vrouw hem vraagt / waar zij hem eerder heeft gezien / zegt hij de chaostheorie, ken je die?’ Door wending op wending te stapelen weet Kloos de werkelijkheid naar zijn hand te zetten en daarmee tegelijk buiten bekende referentiepatronen te houden. Er gebeurt dus opmerkelijk veel in dit dunne boekje maar wat er gebeurt is helaas alleen boeiend voor de ware poëzielezer.
Recensie: Albert Hagenaars
www.alberthagenaars.nl
Uitgeverij: Contact, 2002
Geen opmerkingen:
Een reactie posten