zaterdag 31 maart 2018

HUUB OOSTERHUIS - Licht in de morgen


Huub Oosterhuis (1933, Amsterdam) is theoloog en dichter. Als ex-priester oefent hij al vele jaren en met wisselend succes invloed uit op de modernisering van de gebruiken van de katholieke kerk, als auteur stelt hij zijn poëzie en liedteksten in dienst van zijn spirituele ontwikkelingsgang. Ditmaal schreef hij teksten bij werk van kunstenaar Ton Schulten, op wiens kleurrijke en deels geabstraheerde landschappen niet of nauwelijks mensen zijn te bekennen. Het thema benoemde Oosterhuis daarom als ‘de onzichtbare mens’. Zelf richt hij zich juist wel sterk op de mens maar dan de anonieme mens in benarde omstandigheden, bijv. als verstopte vluchteling of onderduiker voor bombardementen.



Onder de grond leven
is niet makkelijk
als je als mens geboren bent
in het licht.


De dichter verbindt zijn maatschappelijke engagement dus met een uiterst eenvoudige zegging en wil tevens troost en hoop bieden. Deze combinatie zal zowel religieus geïnspireerde als sociaal betrokken lezers aanspreken. De literaire waarde op zich is echter behoorlijk beperkt en ook niet vrij van sleetse beelden.


Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, maart 2018


Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl



IRIS VAN HAAREN - Stil aan het onbekende water


Het onderzoeken van mystieke verlangens en ervaringen is de mens eigen en vormt dus een thema van alle tijden. In de kunst zijn er resultaten mee bereikt die tot ons belangrijkste erfgoed behoren.
Iris van Haaren (1962) benadert het onderwerp op twee manieren, als schilderes en als dichteres. Beide genres zijn met elkaar in dit mooi uitgegeven boek verstrengeld. Het visuele deel bestaat uit meestal smeuïg opgebrachte verf in (semi-)abstracte vormen waarvan de kleuren zowel monochroom als uitbundig zijn uitgevoerd. De poëzie kent minstens zoveel vrijheid; er zijn korte en lange verzen en soms zelfs ondersteunend proza. De schilderingen zijn kwalitatief overtuigender dan de teksten. Die blijven vaak steken in oppervlakkige en ook vage omschrijvingen die niet veel met poëzie te maken hebben, zoals:


Ach, het is voorbij
onze liefde
maar op andere planeten
in andere zonnestelsels
zullen ze het pas weten
over duizenden jaren.


Vrijwel nergens wordt het taalgebruik op zich origineel, laat staan treffend en dat terwijl het uitgangspunt daar zoveel mogelijkheden toe biedt.



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, 20 april 2017



Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl