LOUISE GLÜCK - Winterrecepten van het collectief

Louise Glück (1943, New York) werd voor haar poëzie rijkelijk gelauwerd, o.a. met de functie van Poet Laureate of the United States en de Nobelprijs voor literatuur in 2020. Vorig jaar verscheen haar laatste bundel en nu al is er een Nederlandse vertaling, van Radna Fabias, die eerder Glücks ‘Averno’ omzette.
De gedichten zijn ogenschijnlijk zo eenvoudig dat ook lezers met een bescheiden kennis van het Engels ze qua woordkeuze kunnen begrijpen. Ze bevatten, op juiste waarde schatten is echter nog wat anders!
Glücks teksten paren, onlosmakelijk, stilistische precisie aan inhoudelijke spanning. Dat levert ondanks de laconieke toon intens gloeiende evocaties op:



Life, my sister said,
is like a torch passed now
from the body to the mind.
Sadly, she went on, the mind is not
there to receive it.



Tijdsprongen, de verweving van verondersteld biografische elementen met algemene, verwijzingen naar als magisch ervaren momenten, dit alles versterkt het o zo belangrijke gehalte aan suggestie. Deze lyriek kan op verschillende niveaus en dus door diverse groepen gesmaakt worden.




Geschreven in opdracht van NBD Biblion, april 2022



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

HANS CIEREMANS - Parels in de mist

Steeds meer mensen, zowel patiënten als hun omgeving, krijgen te maken met dementie. Hans Cieremans (1949) schreef er vanuit zijn lange werkervaring op dit gebied een boek over dat op twee genres leunt. Op de rechtse pagina’s staan strofisch gevormde en meestal lange verzen, op die links ervan zien we o.a. feitelijke informatie, een toelichting op de betreffende tekst, een reflectie of herinnering. Dat levert een zinvolle dialoog op.
De verzen zijn echter eerder verhaaltjes dan poëzie; kennen bijvoorbeeld nauwelijks klankenspel (op eindrijmen na) en beeldspraak. Wel zijn ze zo eenvoudig dat werkelijk iedereen ze kan bevatten, wat uiteraard de bedoeling is.

Cieremans bevestigt meer dan dat hij weet te verrassen:



Moeder is nu niet mijn moeder
want die rol is ze kwijt.
En naarmate de tijd voortschrijdt
verliest zij identiteit.



Wat meer gewicht in de schaal legt is de boodschap van hoop, niet op genezing, want die bestaat niet, maar op de kans om (zie titel) intensiever wordende en zelfs onvermoede positieve waarden in het transformatieproces tussen de betrokkenen te beleven!




Geschreven in opdracht van NBD Biblion, maart 2022



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling