De gedichten van Wouter Godijn (1955, Amsterdam) passen ondanks hun originaliteit goed in een poëzierichting die zich sinds enkele jaren manifesteert. Het gaat veelal om werk dat een wijdvertakte thematiek en een onbeperkt aantal onderwerpen kent, neologismen uitstrooit, het stempel van experimenteerzucht draagt en flarden proza opneemt. Humor is er in alle soorten en maten maar meestal komt die absurdistisch over. De omvang van de teksten varieert van pagina’s lange woordenslingers tot mededelingen van slechts enkele woorden, zoals in deze bundel: “Professor gulp alweer vergeten!” Het is taalspel ten top, dat betekenis echter nooit uit het oog verliest (zoals poëzie die alleen taalmuziek wil zijn), integendeel. Ook Godijn is erop uit dat in z’n werk genoeg valt te duiden:
Het onttuimelde zich:
verbluffend gemak, alsof er überhaupt nooit
getuimeld was, én sprong -hoe?-
De lezer waant zich soms op de kermis, met alle toeters en bellen maar ook alle kicks van dien. Degene die bereid is er lang te vertoeven en veel te ondernemen, kan met de nodige prijzen huiswaarts keren.
Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, april 2015
Uitgeverij: Atlas / Contact
www.alberthagenaars.nl
