woensdag 30 september 2020

APOLLINAIRE - Het lied van de onbeminde


Ondanks z’n korte leven ontwikkelde Guillaume Apollinaire, pseudoniem van Wilhelm Kostrowicki (1880-1918), zich als een literair vernieuwer. Dit imago won sindsdien nog aan waarde. Paul Claes vertaalde één van diens topwerken in het Nederlands en voegde er een toelichting en uitgebreide annotaties aan toe, wat het puzzelplezier danig verhoogt.

Het lied verhaalt van een verloren liefde en bestaat uit 7 delen inclusief 3 intermezzi van in totaal 60 coupletten met elk 5 regels. De Franse versie staat telkens links, de NL rechts. Het werk doet door o.a. doorwrochte en gedurfde beeldspraak, humor, vlotte zegging en talrijke invalshoeken nog steeds fris aan. Claes, niet voor niets zelf dichter, balanceert op bewonderenswaardige wijze tussen vakmanschap en poëtische trouvailles, wat maakt dat de NL versie even overtuigend overkomt als het origineel:



Mijn hart is zo zwaar als de kont
Van menige Damascener vrouw
O schat mijn liefde was te groot
En al te groot is nu mijn rouw
De zeven zwaarden zijn ontbloot.



Deze klassieke poëzie zal in de meeste bibliotheken zeker op z’n plaats zijn.




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, mei 2020.



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling



MARIJE LANGELAAR - De rivier als vlakte


Marije Langelaar (Goes, º1978) is een van de verrassendste debutanten van het afgelopen seizoen. Haar gedichten hebben vaart en kennen tal van onverwachte wendingen, de beeldspraak is origineel en ook het perspectief boeit. Langelaar, tevens beeldend kunstenaar, gaat meestal van de waarneembare werkelijkheid uit, die zij vliegensvlug ontstijgt maar het gebeurt ook dat de lezer al meteen in de eerste regel zijn verwachtingspatroon bij moet stellen:



Ik droomde dat ik als jongen de liefde bedreef met een man
in een winkel waar een zwakzinnige elke middag
rode ja rode ballen vroeg
ik dacht nog
een snoepventer dat kan niet goed zijn.




Enig punt van kritiek is de veelvuldigheid waarmee sommige trucjes herhaald worden, personificaties bijvoorbeeld: naar elkaar roepende fonteinen, een boom die zijn lentegordels afgooit, woede die als kwik sluipt, het kan niet op!

Als de dichteres het turbulente karakter van haar teksten beter onder controle krijgt zonder dat die aan kleur, beweging en eigenzinnigheid inboeten, mag onze poëzie zich in de handen wrijven. Ik beveel dit debuut al aan.




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, juli 2003.



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling