CHARLOTTE VAN DEN BROECK - Cosmos, Texaco

Dit boek bevat zowel het Gedichtendagessay 2020 van Charlotte Van den Broeck (1991, Turnhout) als illustraties en enkele graphic novels van Ward Zwart (1986).
De verkenning, die zich mede onder invloed van Georges Perec richt op het ordenen van de poëtische ruimte, telt een inleiding en 13 delen. Elk daarvan vertegenwoordigt een topos en bijbehorende omvang.
Lineair lezend is er een gestage afname in fysieke grootte. Het eerste stuk heet ‘De kosmos’. Daarna volgen o.a. ‘De wereld’, Europa’, ‘De stad’ en ‘De kamer’. Het slot heet toepasselijk ‘Conclusie: De bladzijde’ en behelst een volledig zwart gedrukte pagina!

Van den Broeck weet vooral te boeien door haar persoonlijke opstelling, in de vorm van herinneringen en ontmoetingen, gelardeerd met tal van weetjes, en ook van een trefzekere keuze uit werk van bekende dichters als Gerrit Achterberg, Ida Gerhardt en Arthur Rimbaud.

Een minpunt is de licht oranje, lastig leesbare kleur van die citaten. De zegging is redelijk eenvoudig, inhoudelijk zal dit essay echter het meest tot z’n recht komen bij ervaren lezers. Voor hen: aanbevolen!



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, februari 2020.



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

EVA COX - Pritt stift lippe

Zelden zal een debuterende dichter in zo’n klein bestek als dit bundeltje zoveel registers opentrekken als Eva Cox (Genk, º1970), die enige bekendheid genereerde door het winnen van de Eerste Vlaamse Poetry Slam.
Haar teksten, sommige onmiddellijk herkenbaar als poëzie, andere als proza en enkele als boeiende vormen daartussen, zullen het inderdaad goed doen op het podium.

Een fragment uit het eerste gedicht:



De haren tot snaren gespannen, het oogwit hemelwaarts.
Zo ligt het meisje Lijm niks minder dan het zwerk te zijn.
Het dwarrelt in haar hoofd. Het dwarrelt uit haar smalle
handen. Haar taal is een lijm bal van snippers. Zij roert zich
in een badkuip dooreen, grijpt met gesperde handen en
kneedt, knijpt, tot hard en glad.



Coxs zegging is direct, de beeldspraak rusteloos en de onderwerpen talrijk als dagelijkse waarnemingen maar kunnen zijn. De schrijfster blijft echter niet steken in de dagelijkse realiteit, integendeel! Alles wat ze betrekt uit haar omgeving begint door een origineel perspectief direct te trillen, tintelen, zinderen, kortom leven. Geen wonder dat de verzen/verhaaltjes moeite hebben hun juiste vorm te vinden en dat heeft zowel voor- als nadelen. Negatief werkt bijv. de bombast van veel beelden, positief de vaart waardoor je blíjft lezen. Never a dull moment.

Een kort voorbeeld van bombast, vooral in regels 2 en 3.



Zoemzoem van stemmen.
Monden als kolken die haar aura verzwelgen.
Vingers gebankschroefd aan een koperen toog.



Vooral jongere lezers lijken voorlopig haar doelgroep te vormen. Conclusie, een nog onevenwichtig debuut dat zich echter niet uit de herinnering laat dringen.




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, november 2004.



Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl