SVEN DE SWERTS - Atomenplukker

Opvallend aan deze bundel van Sven de Swerts (1987, Zoersel) is dat het tweede en laatste deel een drievoudige titel draagt en dat precies de helft van de 24 teksten samen met andere dichters werd geschreven, van wie de bekendste Nick J. Swarth is. Een uitleg over dit dubbelspel ontbreekt.

De Swerts is slammer, videomonteur en ‘theatermens’ en deze bezigheden hebben overduidelijk hun neerslag in zijn poëtische werk, dat overtuigend dramatisch overkomt. Maar de begrippen tuimelen over elkaar, vaak tot nadeel van de overdracht. De expressieve kracht wil althans stukken belangrijker zijn dan enige gedachtelijn:


Je narrativiteit ontbrandt in geglooide wolken
je niet nucleaire uitspraak een genocide ontsteekt
Je detoneert in tandstenen die we rapen op stranden vol lijken.


Zulke regels doen het op een podium ongetwijfeld beter dan in een boek maar zullen ook dan de nodige vragen oproepen. Wellicht is dat de bedoeling van De Swerts. Poëtische kwaliteit wordt er echter niet mee afgedwongen.
Minder frictie tussen woorden / beelden (atomen?) zou de nagestreefde uitdrukkingswijze geenszins hinderen. Integendeel!



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, mei 2018



Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl

FRANS BUDÉ - Alles gaande

Een poëtische carrière kan boeiend zijn wegens alle hoogte- en dieptepunten en extra glans krijgen door een turbulent leven van de maker.
Bij de in Maastricht residerende Frans Budé (º1945) is dit alles niet aan de orde. Integendeel. Toch is hij al vele jaren een van onze beste dichters. Zijn werk verdient alle aandacht puur op basis van intrinsieke kwaliteiten. ‘Alles gaande’ is wellicht zijn beste maar zeker zijn rijpste werk tot nu. De bundel telt zeven goed op elkaar aansluitende reeksen maar vormt door de diepgang en de talloze verborgen verbanden een boek dat je nooit uit hebt.

Centraal staat de dood die zo origineel in woorden gevangen wordt, én zo treffend verbeeld in de spanning tussen individu en groep, dat in feite het raadsel van het leven zich ontvouwt. Budé haalt hierbij technisch alles uit de kast, zonder in effectbejag te vervallen.

Het motto is van Kurt Schwitters: "Wir spielen bis uns der Tod abholt"

Zijn taal blijft immer spontaan, de stijlfiguren vloeien steeds natuurlijk voort uit de zegging en het resultaat is voor een breed publiek bereikbaar. Dit is klasse!

Een van de meest geslaagde gedichten, van de "holle weg" tot "de holte" in het kussen, luidt:


ONZICHTBAAR

Nu hij niet komt straks
over de holle weg zo lang onzichtbaar
tegen de lege lucht, delen wij
de woorden die hij achterliet,

ontwaken pratend met de gordijnen
als een wind de kamer binnenkomt
terwijl het sneeuwt voor de deur -

alsof verwacht. Binnen
schudden wij het kussen op,
slaan aldoor een vuist die achterblijft

in de holte van de sloop.




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, februari 2001



Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl