Na een laat debuut met poëzie, gevolgd door een roman, brengt Florence Tonk (1970, Wageningen) nu haar 3e titel. De kwaliteiten zijn duidelijk: ten eerste een natuurlijk overkomend ritme dat de lezer bij meer lengte in een cadans kan brengen, ten tweede een geraffineerde, door nuances gedragen beeldspraak en ten derde een overtuigend samenspel van beide karakteristieken. Weliswaar levert dat niet steevast geslaagde poëzie op maar wel eenheid van stijl. Her en der verspreid zitten verrassende uitspraken: “Er heerste onschuld / van het meest ontwrichtende soort” en “Ooit naaide ze haar onderbroek / in het versleten kruis / van een broek van een man / die ze niet kon krijgen.” Maar saai is Tonk soms ook. Ze hoeft echter, hoewel er reisverwijzingen voorkomen, niet ver van huis te gaan om dramatiek te suggereren. De dagelijks vertrouwde omgeving en meest praktische handelingen volstaan voor haar om er verwondering en conflict mee uit te drukken. Thema's zijn, zowel concreet als symbolisch: groei en teloorgang, liefde en lust, leven en dood, samengevat: vruchtbaarheid op diverse niveaus.
GROOT
Ik was zijn fles
hij roept me weer
en iedere keer
als hij dat doet
antwoord ik rijmend ja
dan zwel ik op, omhoog
word ik reusachtig en gewichtig groot
een boom, het vrijheidsbeeld
met hem als mijn bevrijder
als hij me roept denk ik
niet meer vanzelfsprekend
aan de mijne.
Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, maart 2013
Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
Foto auteur: Sophie Eekman
Omslag: Herman van Bostelen
