STEFAAN VAN DEN BREMT - Kromzang

Zoals zíjn traditie wil, offreert de dichter, vertaler en essayist Stefaan van den Bremt (1941, Aalst) weer een grote variëteit aan poëzie in slechts één bundel. ‘Kromzang’ bestaat uit 5 delen plus enkele pagina’s aantekeningen die op zich al boeiend zijn. De afwisseling resulteert niet alleen uit de verscheidenheid aan onderwerpen (hier o.a. het belang van de Vlaamse Primitieven, Louis Paul Boon, de Katharen en de dood van moeder) maar ook uit de ‘verwijsborden’ achter de ‘richtingaanwijzers’. Zo begint de bundel al verrassend met:

Ik ben een slecht gedicht.
De beeldspraak sta ik in de weg.
In mij rijmt alles op niets.

Erger nog: ik speel toneel,
ik plagieer Gods adem.

Daarnaast springt Van den Bremt steeds van de ene stijl op de andere. Toch spreekt uit elk register vakmanschap. Deze van levensinzichten getuigende verzen zijn gemiddeld beter dan zijn vroegere werk. Het is niet alleen dankbaar grasduinen in dit boek maar ook hard werken. De dichter roept de lezer namelijk op om, door zo intensief mogelijk te lezen en mee te denken, van verkennen te komen tot (h)erkennen.


Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, juni 2015
Uitgeverij: In de Knipscheer


www.alberthagenaars.nl