Aan de omslag zie je het er niet aan af maar deze bundel met 3 essays van literatuurwetenschapper Ernst van Alphen (º1958) is van bijzonder belang. Aan de hand van werken en ideeën van beeldend kunstenaars, auteurs, historici en pedagogen introduceert hij een nieuw perspectief op de Holocaust, niet langer gericht op de herinnering maar op de traumabeleving en vooral niet in de eerste plaats op de slachtoffers maar op de daders. Geen wonder dat enkele artikelen namen hebben als ‘Dodelijke geschiedschrijving’ en ‘Holocaustje spelen’. Eén voorbeeld: Van Alphen haalt een installatie van de Israëlische kunstenaar Roee Rosen aan, 'Live and die as Eva Braun', waarmee die het publiek aanspoort even Hitlers minnares te worden en vanuit háár ervaring op de Nazi-leider te reflecteren. Alleen al door het geciteerde stukje tekst van Rosen, dus zonder het betreffende werk in z’n geheel te zien, krijgt de lezer verwarrende gewaarwordingen. Keer op keer weet Van Alphen op die manier zijn doel te bereiken. Het boek is behalve van citaten ook rijkelijk voorzien van foto’s en stoelt op een notenapparaat en een bibliografie.
Recensie: Albert Hagenaars
www.alberthagenaars.nl
Uitgeverij: NAi, 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten