T..S. ELIOT - Vier kwartetten

Vergeleken met de vertaling van dit hoogtepunt uit de poëzie van T.S. Eliot (1888-1965) door Herman Servotte uit 1983 is deze omzetting door Paul Claes soepeler en lexicaal vindingrijker. Daar staat tegenover dat de regelnummering minder duidelijk (bijna in de vouw) is aangegeven. Beide edities zijn tweetalig en kennen inleiding en annotaties; de recente uitgave profiteert van de laatste onderzoeksresultaten.
Hoewel de 4 gedichten (met elk 5 onderdelen van resp. 175, 209, 233 en 259 versregels) een plaatsaanduiding als titel hebben, zijn het geen beschrijvingen van oorden maar uitgangspunten voor beschouwingen over verschillende themavelden. Die richten zich met name op de levenscyclus en de dood. Eliot verbond ieder deel met één van de elementen lucht, aarde, water en vuur. Zijn taalgebruik is niet moeilijk maar de verwevenheid van motieven en verwijzingen naar o.a. mythen en geloven maken dat de lezer nooit uitgelezen, uitgepeinsd, zal raken.
Mede dankzij deze gedichten ontving hij in 1948 de Nobelprijs voor literatuur. Dit klassieke werk heeft niks aan belang ingeboet. Aanbevolen!




Geschreven in opdracht van NBD Biblion, juni 2022



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling