GERT LUBBERTS - Er zijn geen torens meer

Het aantal gevallen van de ziekte van Alzheimer, de belangrijkste oorzaak van dementie, neemt toe. Volgens het CBS is het aantal overlijdens door die aandoening in Nederland sinds 1996 met maar liefst 600% gestegen! Niet vreemd dus dat het fenomeen ook in de literatuur opduikt. Gert Lubberts (1951) wijdt er zelfs z’n debuut aan.

De bundel bevat verzen en brieffragmenten plus illustraties van Ina Feitsma die eveneens vervreemding en onmacht uitdrukken.

De auteur, die niet alleen de patiënt maar ook de partner opvoert, slaagt er dankzij een eenvoudig register in om lezers in de ontroering te betrekken en, niet minder van belang, begrip op te roepen voor de uitzichtloze situatie:



er komen scheuren in ’t behang
en barsten in de dagelijkse gang
die gaan -dat is wel zeker- niet meer dicht.



Lubberts koestert geen literaire pretenties of het zou het gebruik moeten zijn van eerder storende woorden als wand’len, gelee en t’rusten. Op dit punt toont het boekje frictie: de ervaringsgerichte inhoud gaat veel mensen aan maar de stijl biedt weinig poëtische waarde. Wat moet zwaarder wegen?




Geschreven in opdracht van NBD Biblion, maart 2022



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling




.