JOOST NAUTA - De naakte ridder

De achterflap van dit poëziedebuut van Joost Nauta (1971, Den Haag) getuigt van een diep doorleefd bestaan. Zo is de auteur zwaar getroffen door SMA, richtte hij desondanks een zorgorganisatie op, overleefde hij Corona, produceerde hij reggae en won hij prijzen voor zijn tomeloze inzet op diverse gebieden.
Door hemzelf ten onrechte omschreven als “triviale onderwerpen” schrijft hij over leven, liefde en dood, kortom de klassieke thema’s. Onderwerpen zijn o.a.: woede en geluk, gezondheid, natuur en het tijdsverloop, dit alles voorzien van een lach en een traan. Tot de kwaliteiten behoren een krachtige zegging, die soms echter doorslaat, een eenvoudig woordgebruik en voelbare authenticiteit.
De bijzondere ervaringen vormen in principe een literaire schatkamer maar de uitwerking in gedichten valt helaas tegen. Puur poëtisch gesproken moet worden vastgesteld dat Nauta een overdaad aan alliteratie gebruikt (“grauw grijnst de grijze hemel”), voorspelbare eindrijmen, clichés en, in plaats van soepel lopende melodieën, een saaie cadans.




Geschreven in opdracht van NBD Biblion, augustus 2021



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling