JAN BAEKE - Houvastvergankelijkheidsleer

De titel geeft al aan waar Jan Baeke (Roosendaal, 1956) op uit is: een systeem waarin zekerheid afgemeten wordt aan duurzaamheid. Baeke zou Baeke niet zijn als in beide gevallen niet ook verschillende soorten daarvan werden betrokken.

Zijn gedichten, inhoudelijk gefragmenteerd maar thematisch onderling verbonden, gebruiken geen (pseudo)wetenschappelijke taal maar juist een opvallend eenvoudige zegging, spreektaal bijna. Door kleine fricties tussen de betekenislagen ontstaat telkens vervreemding zonder dat de lezer die zomaar kan verklaren. Zo wordt hij/zij zelf onderdeel van de tekst.

Een vondst is een zogenaamde ‘index’ van begrippen achterin die, zonder dat ze per se genoemd worden, aan de orde komen in gedichten op de aangewezen pagina’s. Het eerste, ‘Aanvaarding’, blijkt bijvoorbeeld werkzaam op 13 verschillende bladzijden. Karakteristiek is een citaat als:


Er is veel van de wereld dat ik op mag knappen.
Er zit een vrouw in mij
die zegt dat ik de vrouw ben die dat kan.


Dit is ontegenzeglijk een boeiende bundel. Hij vereist inspanning maar levert rente op. In denkplezier!
Deze poëzie is niet alleen boeiend voor poetry watchers maar voor elke aandachtige lezer!



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, november 2018



Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl