CLAUDE VAN DE BERGE - Arctica

De kenners weten het al lang, de Vlaamse dichter Claude van de Berge (º 1945) is een van de bestendigste talenten in onze poëzie. Afgaand op z’n nieuwe titel blijft dat voorlopig ook zo.
Evenals bij 2 voorgaande bundels, ‘IJsland’ en ‘Asland’, zijn barre en afgelegen streken, ditmaal in Groenland, plaats van handeling. Die keuze is niet vrijblijvend, zoals dat nooit iets is bij Van de Berge. De taal zelf lijkt losgewrikt uit de eeuwige ijsvelden. Zijn beelden zijn hard en treffend en verlenen aan zijn zegging een schijn van waarheid.



Rotsblokken worden door de gletsjerschuring
zand en stof.

Ze waaien door ons heen.



Doordat hij een beroep doet op de spirituele dimensie overstijgt deze poëzie echter plaats en tijd. Juist het balanceren tussen deze drie aspecten maakt dat Van de Berge gevolgd moet blijven worden. Tussen de teksten, zowel losse verzen als cycli, staan mooie kleurenfoto’s van reisgenoot Arlette Walgraef. Slotsom: indringende verzen van een teruggetrokken dichter!




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, februari 2001


Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl