DOMINIQUE DE GROEN - Shop girl

De traditie van Vergilius enten op het huidige westerse verdienmodel? Dat is nogal een ambitie waar de achterflap van het debuut van Dominique De Groen (1991) van getuigt.
Haar gedichten, gebaseerd op ervaringen in de kledinglogistiek, vertellen op prozaïsche wijze over het complete proces, van de kiem via kinderarbeid tot de recycling. Ze wijst op de groeiende monocultuur met woorden als ‘supply chain’, ‘fast-fashion’ en ‘Fortune International Ltd’. Begrippen als ‘ethyleenglycol’, natriumhydroxidebad’, ‘letheïsch chloorbenzeen’ en vele andere verraden een onderzoekende aard.
Hoe langer je leest, hoe overtuigender haar kritische opstelling gestalte krijgt. De conclusie is onvermijdelijk minder verrassend dan de aanpak:


een informele economie
van sisyfusarbeid

en wanneer alles is uitgebeend
en uitgevezeld
rest een hoopje synthetisch materiaal
uitgehold
ontdaan van iedere waarde.


De Groen kwam evenwel met een opmerkelijke eersteling, die vanwege de maatschappelijke betrokkenheid en lexicale energie meer verdient dan een handvol besprekingen. Volgen dus!



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, mei 2018


Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl