PETER SWANBORN - Het wolkenreparatieatelier

De titel doet al meer vermoeden dan een voorliefde voor zelfgemaakte woorden. Peter Swanborn (1963, Bussum) heeft het in deze uit drie delen bestaande bundel over ziekte en overlevingsdrang, leven en dood dus, waarvoor de symbolen van de natuur en haar cirkelgang centraal staan. Andere neologismen zijn o.a. ‘systeemfetisjist’, ‘stekromantiek’, ‘hemeltheater’ en ‘mollengekonkel’. Hoe vernuftig ze ook kunnen zijn, soms eisen de samenstellingen zoveel aandacht op dat dit ten koste gaat van de rode draad.

Swanborn gaat uit van waarnemingen, laat ze, zelfs de meest banaal overkomende, overgaan in gedachten en die weer in energiek verwoorde beelden. Hij geniet niet alleen van het taalspel maar wil de lezer tevens een spiegel voorhouden:


Na tien minuten op het kussen, pijnlijke knieën,
terug naar de adem, adem, springt onrust nog
steeds door de kamer. Leef, vecht, neuk! Nu!


Er zijn maar weinig regels waar niks in gebeurt. Dat geeft de gedichten, hoewel de woorden af en toe over elkaar struikelen, een behoorlijke slagkracht, vergelijkbaar met die van de lyriek van Seamus Heaney!



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, april 2018



Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl