ALEXIS DE ROODE - Een steen openvouwen

Alexis de Roode (1970, Hulst) voert in deze bundel vier perspectiefdragers op: De Dwaas, De Heerser, De Duivel en Het Oordeel, voor elk deel één. Toch zijn de inhoudelijke verschillen onderling kleiner dan daarmee gesuggereerd wordt. Centraal staat de spanning tussen de invloed die het individu op de realiteit uitoefent versus de werking van de buitenwereld op de bewuste eenling.
De gedichten kennen een spontane, prozaïsche zegging die ook de nodige ironie bevat:


Ik ga er werk van maken, de verbeterde schepping,
de fouten die Darwin en God hebben gemaakt,
de inborst van de mens afwerken,
bewustzijn in het productieproces brengen.


Vele hebben daarnaast een rijke beeldspraak.

Ondanks de ambitieuze missie zijn er ook losse flodders aangebracht, zoals die nu eenmaal in de dagelijkse werkelijkheid voorkomen:


ik weet niet wat ik moet zeggen.


Tal van woorden versterken de eigen tijd: ICT, consumentenbelofte, businessmodel, wellnessruimte. Tegelijk verwijst De Roode naar de ruimere geschiedenis van dictatuur en vernietigingskampen. Dat zorgt telkens voor onbehagen, indringendheid dus en dat is in de poëzie een pluspunt!



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, maart 2017.


www.alberthagenaars.nl


Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling