CHARLOTTE VAN DEN BROECK - Nachtroer

Al in haar debuutbundel ‘Kameleon’ gooide Charlotte Van den Broeck (1991, Turnhout) haar volle poëtische gewicht in de schaal. Dat gebeurde o.a. met lange, door associaties aangedreven zinsstructuren. Ook in deze tweede bundel, met treffende symbolische titel, benadrukt de lengte van veel regels de verstrengelde thematiek van onthechting en zoeken, van onstuimige groei en de daaruit voortvloeiende behoefte aan reflectie.
Veel teksten hebben een omvang van meerdere pagina’s, sommige lopen uit in reeksen. Liefde, verlies en besef vormen in dit overwegend duistere maar ook telkens oplichtende geheel de belangrijkste onderwerpen.

Van den Broecks beeldspraak is vaak lichamelijk gericht:



Feiten worden altijd door structuren ingehaald, ’s ochtends
de tanden tot grind gebeten, de mond leeg van verweer.


De combinatie van voelen en denken vormt één van de aantrekkelijkste kenmerken van deze poëzie; enerzijds een stuwend ritme en vurige belijdenissen, anderzijds gerijpte inzichten en een vastere greep op milder geluk. Vormen die samen geen afdruk van wat het leven zou moeten zijn?




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, januari 2017.



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling