Je hebt dichters die op één thema jagen en dat in een net van een gering aantal trefwoorden willen drogen en je hebt dichters die de hele wereld bejubelen en daar alle mogelijke benamingen en motieven op loslaten. Tot de laatste soort behoort zeker Peter du Gardijn (1963, Barneveld), die in 2006 als romancier en in 2007 als lyricus debuteerde. Toch klonteren zijn strofen nooit samen tot een lexicale brij zoals bij nogal wat van z'n collega’s in hetzelfde kamp het geval is. Integendeel, de meest diverse onderwerpen verkrijgen door zijn transparante zegging en vooral zijn goed doordachte verbindingsspel een veel hogere graad van helderheid dan buiten de bundel. Vrijwel elke regel bevat combinaties om over na te denken: "De nooduitgang is een deksel / met een steen erop" of "Een meeuw met een gloeiende kiezel / in zijn bek". De scherpte van de toch al bovenmatig transitieve beeldspraak maakt dat die zelfs de banaalste uitgangspunten overstijgt. 'Wat huid is' bevat authentieke poëzie, vooralsnog helaas voor een beperkt publiek, die ook nog eens een flinke groei suggereert. Volgen dus, deze Du Gardijn!
Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, december 2014
Uitgeverij: De Bezige Bij
Foto auteur: Ton Koene
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten