Martijn Benders (Mierlo, 1971) liet de gedichten van zijn tweede bundel los als een spreeuwenzwerm in november. Zo ongeordend, vluchtig, grillig maar ook net zo fascinerend en karakteristiek komen ze althans over. Het boek kent dan ook, consequent, indeling noch inhoudsopgave. Lang niet alle teksten lijken qua overdracht relevant maar wel zijn ze allemaal te omschrijven met niet minder losse begrippen als dartel, associatief en vrij. Veel fragmenten zijn uitwisselbaar en wie weet was de dichter daar ook op uit. Een voorbeeld: “De hoerenbar is voor het schappelijk ego. / Het heeft iets communistisch, net als spinazie. // De monetaire eenheid moet niet ter discussie staan.” Benders heeft dus gelukkig humor hoog in zijn driftig wapperende vaandel staan. Het autonome taalspel is minstens zo belangrijk als de inhoud. Dat maakt deze poëzie op de eerste plaats boeiend voor lezers die de woorden en beelden als klei, verf of klanken kunnen beschouwen in plaats van als berichten. Er kan echter met gemak over duidingen gefilosofeerd worden: “Alles om eindelijk woordaf te zijn.” Origineel werk!
Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, november 2014
Uitgeverij: Van Gennep
Foto: ?
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten