MARIJE LANGELAAR - De rivier als vlakte

Marije Langelaar (Goes, º1978) is een van de verrassendste debutanten van het afgelopen seizoen. Haar gedichten hebben vaart en kennen tal van onverwachte wendingen, de beeldspraak is origineel en ook het perspectief boeit. Langelaar, tevens beeldend kunstenaar, gaat meestal van de waarneembare werkelijkheid uit, die zij vliegensvlug ontstijgt maar het gebeurt ook dat de lezer al meteen in de eerste regel zijn verwachtingspatroon bij moet stellen:



Ik droomde dat ik als jongen de liefde bedreef met een man
in een winkel waar een zwakzinnige elke middag
rode ja rode ballen vroeg
ik dacht nog
een snoepventer dat kan niet goed zijn.



Enig punt van kritiek is de veelvuldigheid waarmee sommige trucjes herhaald worden, personificaties bijvoorbeeld: naar elkaar roepende fonteinen, een boom die zijn lentegordels afgooit, woede die als kwik sluipt, het kan niet op!

Als de dichteres het turbulente karakter van haar teksten beter onder controle krijgt zonder dat die aan kleur, beweging en eigenzinnigheid inboeten, mag onze poëzie zich in de handen wrijven. Ik beveel dit debuut al aan.




Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, juli 2003.



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling