IRIS VAN HAAREN - Stil aan het onbekende water

Het onderzoeken van mystieke verlangens en ervaringen is de mens eigen en vormt dus een thema van alle tijden. In de kunst zijn er resultaten mee bereikt die tot ons belangrijkste erfgoed behoren.
Iris van Haaren (1962) benadert het onderwerp op twee manieren, als schilderes en als dichteres. Beide genres zijn met elkaar in dit mooi uitgegeven boek verstrengeld. Het visuele deel bestaat uit meestal smeuïg opgebrachte verf in (semi-)abstracte vormen waarvan de kleuren zowel monochroom als uitbundig zijn uitgevoerd. De poëzie kent minstens zoveel vrijheid; er zijn korte en lange verzen en soms zelfs ondersteunend proza. De schilderingen zijn kwalitatief overtuigender dan de teksten. Die blijven vaak steken in oppervlakkige en ook vage omschrijvingen die niet veel met poëzie te maken hebben, zoals:


Ach, het is voorbij
onze liefde
maar op andere planeten
in andere zonnestelsels
zullen ze het pas weten
over duizenden jaren.


Vrijwel nergens wordt het taalgebruik op zich origineel, laat staan treffend en dat terwijl het uitgangspunt daar zoveel mogelijkheden toe biedt.



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, 20 april 2017



Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling

www.alberthagenaars.nl