HANS TENTIJE - Waarvandaan

In het verhalende kamp van de poëzie bereiken weinigen qua zegging en sfeer zo’n indringendheid als Hans Tentije (1944). Om z’n beelden, minutieus verpakt in vervoerend meanderende zinnen, alle kracht bij te zetten, spelen details een grote rol. Bij hem geen “zolen” maar “spekzolen”, geen “betegelde gangen” maar “granieten, vuilgeel betegelde gangen” enz. Voor de adjectieven is het feest! Soms schiet hij door: “de herfstige wingerd” gevolgd door “kleurt rood” en ook “verwilderde boomgaard’ plus “afgewaaide takken”. Daar staat tegenover dat hij de lezer weet mee te slepen in de werelden die hem fascineren, zoals Praag, waar hij een hele afdeling aan wijdt. Het gaat hem dan eerder om een plaats van samengebalde verwijzingen en herinneringen dan een waarneembaar oord, al is ook zijn blik verrassend scherp. Steeds is er aandacht voor de tijd; niet lineair maar cyclisch (wat de relatie met eerder werk versterkt) en grillig. Overal staan memorabele uitspraken:


Ik zal me een panorama herinneren
waar de verbeelding het van wint

in vogelvlucht.



Dit zijn eenvoudig overkomende gedichten die blijven intrigeren!




Geschreven in opdracht van NBD Biblion, mei 2022



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling