DIMITRI VERHULST - Stoppen met roken in 87 gedichten

Dimitri Verhulst (1972, Aalst) verloochent zijn verteltalent nooit. Ook in deze over acht reeksen uitgerolde gedichten overheerst de beschrijving. De poëzie manifesteert zich dan ook niet vanuit de diepte maar op de knooppunten in de verhaallijn. De combinaties variëren regelmatig. Een eigenzinnige woordkeuze staat hoog genoteerd in de vorm van zuidelijk taaleigen, archaïsch overkomende begrippen en neologismen: ‘asem’, ‘neerschreien’, ‘elkeen’, ‘ledig’, ‘winkelblaffetuur’, ‘insipide pik’ en ‘niksigheid’. Ook pakt hij uit met een trefzekere beeldspraak, bijv. ‘zijn geur hangt nog in haar haren’, ‘vrij me vrij van zorgen’ en ‘de muren hijgen weer de buren uit’. Een derde troef is zijn soms schrijnende ironie, die aansluit op de traditie van de zwarte romantiek.
Aan bod komen thema’s als liefde, zinloosheid, dood, en verlangen naar zowel puurheid als roes en vervoering: ‘met al mijn dorst naar dorst'. De vermenging van al deze en andere karakteristieken, ik noem nog gauw de religieuze verwijzingen, garandeert leesplezier. De drang naar het uitschrijven beperkt echter de herleesbaarheid.



Geschreven in opdracht van NBD/Biblion, oktober 2017


www.alberthagenaars.nl


Zie ook:
Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling