PIM TE BOKKEL - Even zweven de levende wezens

In vijf reeksen roept Pim te Bokkel (1983, Winterswijk), die al zeven bundels publiceerde, momenten van verhevigde beleving op, flitsen inzicht, die in een spanning tussen de objectieve en subjectieve tijd resulteren. Elk van de vijf zet in met een blokje poëtisch proza. De daaropvolgende gedichten kennen veelal een voor iedereen te bevatten verwoording. Het zijn dan ook eerder de tekstverbanden zónder signaalwoorden (door de lezer zelf te kiezen) die de poëtische raadsels activeren. Omtrekkende bewegingen, inclusief herhalingen, spelen een grote rol in dit proces:



Ik ren rond de wolken
het bosmeer, de spiegel
en zie mijzelf in het
voorbijgaan voorbijgaan.




De beeldspraak en het gebruik van interpunctie blijven ingehouden. Motiefwoorden ontleend aan de natuur (mist, kliffen, braamstruik) en de dierenwereld (zandhagedis, mantelmeeuw, ransuil) ondersteunen de thematiek van het zoeken naar essentie, balans en geluk.
Te Bokkels stijlkenmerken leveren werk op dat onmiddellijk te herkennen is maar moeilijk te evenaren; het getuigt van een grote mate aan authenticiteit!




Geschreven in opdracht van NBD Biblion, februari 2025



www.alberthagenaars.nl


Zie ook:

Frozen Poets - Beelden, graven en andere sporen van dichters

Lange kritieken, gepubliceerd op De Verborgen Hoek

Nederlandstalige gedichten in Indonesische vertaling




‘n’.